"A árbore é un símbolo do señorío espiritual de Galiza
A árbore é un engado dos ollos, pola súa fermosura;
é unha ledicia dos ouvidos, porque nela cantan os paxaros;
é un arrolador do espírito, porque nas súa ponlas conta contos o vento.
A árbore danos a froita, que é un manxar composto polo noso creador, para regadía do noso paladar: O derradeiro ben que nos quedou do paraíso perdido.
A árbore pídelle auga ó ceo para que a terra teña sangue vida e bonitura.
A árbore danos a sombra fresca no verán e a quentura agarimosa no inverno.
A árbore danos as traves, o sobrado e as portas da casa. Danos o berce, o báculo da vellez e a caixa pra baixar á terra.
A árbore danos o papel barato que nos trai a decotío as novas do que pasa no mundo.
Val máis unha terra con árbores nos montes que un estado con ouro nos bancos.
A calvicie dos montes galegos é unha terrible acusación contra o estado unitario.
As árbores son as minas galegas que nos saberemos explotar cando a nosa terra sexa nosa.
A repoboación forestal será o patrimonio da nación galega e o mellor aforro da colectividade.
Na nosa terra dánse as mellores árbores; o día que saibamos o que é unha árbore, aquel día non teremos a necesidade de emigrar. “
Castelao - Sempre en Galiza 1935
Rosália de Castro - letra
José Niza - Música